درد بزرگ اصولگرایی!

  پای روضه ها می نشینیم و اشک می ریزیم و پای پیاده به کربلا می رویم، اما این رفتن ها واشک ریختن ها فقط بهانه ایست تا پای دل را به قافلۀ عشق حسین علیه السلام پیوند زنیم و دل های بیقرارمان را در کشتی نجات حسین (ع) مأوا دهیم. هرقدر که حسینی تر باشیم و برای حسین علیه السلام بیشتر اشک بریزیم، پای ارادت ما در مسیر عشق او محکم تر می شود و آن وقت است که می توانیم  1400 یا 1630 عمود ایستاده در مسیر را بی احساس خستگی پشت سر بگذاریم و در اقیانوس مواج عشق، به خیل عاشقان حسین بپیوندیم...  امسال، ماه محرم و صفر برای من رنگ و بوی دیگری داشت. بوی دلدادگی، بوی خدمت، بوی نوکری، بوی رهایی، بوی شنیدن صدای جنون در اوج و بوی ایستادگی قدم ها در موج...!! اما سفر کربلا انگار بدون رنج و مشقت ممکن نیست و انگار سختی راه و صعوبت سفر، از قدیم الایام با زیارت کربلا، عجین بوده است. سایۀ خوف و خطر هم، گویا از قدیم و ندیم بر سر زائران کربلا گسترده بوده و جان و مال آن ها را همواره در چنبرۀ تهدید خود گرفته است. با این وجود، انگار هرچه تلخی ها و مرارت های مسیر کربلا بیشتر باشد، حلاوت و گوارایی زیارتش هم بیشتر می شود و انگ درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  چند سالی است که توسط شیعیان در فضای بی در و پیکر مجازی و در پیامک ها، از قول رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایتی نقل می شود با این مضمون که «هر کس پایان ماه صفر را به من خبر دهد او را به بهشت بشارت می دهم!» در حالی که این روایت اصلاً صحت ندارد و حتی در منابع غیر اصلی حدیث هم نقلی از آن به میان نیامده است! اما، در کتاب علل الشرایع، خبر مشابهی در شأن و منزلت جناب ابوذر وارد شده است که گویا پیامبر خدا قصد دارد با بیان آن، بهشتی بودن ابوذر را تلویحاً به مردم گوشزد فرماید: ابن عباس می‌گوید: روزی پیامبر (صلی الله علیه و آله) با عده‌ای از یاران در مسجد نشسته بودند. پیامبر فرمود: اولین کسی که الآن بر شما وارد شود مردی از اهل بهشت است. وقتی اطرافیان، این سخن را از پیامبر شنیدند، برخی از آنها فوراً از مسجد خارج شدند و در صدد بودند تا دوباره به مسجد بازگردند و با این کار، خود را مشمولِ سخن رسول خدا قرار دهند... پیامبر (صلی الله علیه و آله) از این مطلب آگاه شد و به آن ها که نزدش نشسته بودند فرمود: اکنون جمعی که هر کدام بر دیگری پیشی می‌گیرند بر شما وارد می شوند. اما آن کس که مرا به خروجِ ماه آ درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  قرار من این بود که همراه سه نفر از همسفرانم، پیاده روی اربعین را شروع کنیم و برای طول مسیر هم برنامه ریزی کرده بودیم. مثلاً از کارهایی که قرار داشتیم انجام دهیم این بود که با چهره های شاخص و با سوژه های خاص و مخصوصاً با زائران خارجی دمخور شویم و رسم رفاقت به جای آوریم و از این طریق، با خودشان، خانواده شان، کشورشان، رسم و رسومشان و ظرفیت های تبلیغاتی شان آشنا شویم و در عین حال از آنها بصورت ویژه فیلم و عکس و گزارش تهیه کنیم. اما، با آمدن خانوادۀ ما از ایران، همه چی تغییر کرد و برنامه های ما کاملاً بهم ریخت. خب وقتی حضور همسر نازنین، پدر و مادر عزیز، برادر فداکار، خواهرهای مهربان و فرزندان گلت را کنار خودت داشته باشی، منصفانه تر این است که از مصاحبت و همراهی آنها بهره مند باشی و حتی المقدور کمک کار آنها باشی. این شد که کالسکه های بچه ها را روغن کاری کردیم و بار و بندیل مان را بستیم وضروریات سفر را برداشیم و طبق نقشۀ پدر به راه افتادیم. نظر پدر این بود که آرام و بی حاشیه باشیم، سرمان توی لاک خودمان باشد، با خیر و شر آدم ها کار نداشته باشیم، از کسی عکس و فیلم نگیریم، مقابل هر دوربینی ظاه درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

آقای ظریف در جلسه 23 خرداد 95 مجلس شورای اسلامی، رسماً اعلام کرد که اگر طرح 10 ساله قانون تحریم‌های ایران موسوم به  ISA در سنای آمریکا به تصویب برسد، نقض برجام خواهد بود و همان موقع گفت که به دولت آمریکا در بارۀ تصویب و تمدید  احتمالی این قانون تذکر داده است. حالا مقامات آمریکایی با گستاخی  تمام و بدون رأی مخالف، این قانون را  تصویب کردند و حالا، علاوه بر آقای ظریف، سخنگوی وزارت امور خارجه و رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس و دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور هم، اذعان کردند که تمدید و تصویب این قانون در سنای آمریکا، نقض آشکار برجام محسوب می شود. اما من هنوز ژست قلدر مأبانه رئیس جمهور را در روزهای تصویب برجام به یاد دارم که چه با افتخار،  اندر مزایای معجزه آفرین برجام سخن می گفت و با لحنی پرخاشگرانه و دور از ادب، منتقدانش را به باد استهزا می گرفت. من و سایر منتقدان برجام، به عنوان یک شهروند ایرانی و مسلمان، بخاطر بهبود احتمالی معیشت مردم و حفظ اقتدار ملی کشورمان، تمام توهین ها و پرخاش های رئیس جمهور را در آن روز تحمل کردیم. اما امروز که فریب بودن برجام بر ملا شده است، توقع داریم که آقای روحانی درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  پیاده روی را از باب القبله بارگاه امیرمؤمنان شروع کردیم. با کوله های سبک، کتانی های راحت، لباس های مناسب، تیپ عادی، با پرچم های یاحسین، بدون علائم خاص زرق و برق دار و... پدر و مادرِ با محبت، دو نفر داماد هیئتی و غیرتی، دونفر برادرزن نجیب و دست به جیب، عروس های با وقار و خوش رفتار و خواهرشوهرهای صمیمی و دلسوز، چهار پسر بچۀ با ادب و فرمان بُردار، یک  دختر خانم باهوش و با سلیقه و یک جفت دوقلوهای ناز و خوش قِلِق، مجموع اعضای گروه ما را تشکیل می دادند. کالسکه بچه ها هر بیست دقیقه تا نیم ساعت یکبار دست آقایون جابجا می شد. زحمت بخشی از وسایل اضافی را هم، آقایون بعهده داشتند که در کوله ای بزرگ روی چرخ دستی، بسته بودیم و حمل و نقل آن را آسان کرده بودیم. چهار ساعتی بود که پیاده روی ما وفق سلیقۀ پدر پیش می رفت، همه بی صدا حرکت می کردیم. آرام و بی حاشیه بودیم، نه شلوغ بازی داشتیم، نه مشاعره، نه مشاجره، نه مناظره و نه رندانه بازی های همیشگی که برادر زاده ها و خواهر زاده ها معمولاً از ما توقع داشتند! تنها چیزی که کمی صحنه پیاده روی ما را از خواب زدگی و سکوت متمایز کرده بود، ورجه وورجه کردن مجید و درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  مگر جمجمه آدم ها یا همان مرکز ثقل تفکر مردم را مثل قلب رآکتور اراک، با بتون پُر کنند تا حافظۀ تاریخی ملت از بین برود و آن وقت شنیده ها و دیده ها را فراموش کند. وگرنه من یقین دارم که مردم ما، چه آنها که دلواپس و منتقد برجام بودند و چه آنها که مذاکرات لوزان و توافق با شیطان را تنها راه حل مشکلات کشور می دانستند؛ بارها و بارها با گوش های خود از رادیو و تلویزیون شنیدند و در سایت ها و روزنامه ها خواندند که رهبر فرزانۀ انقلاب، نظرات خود را در باره اصل و فرع مذاکرات، شفاف و بی پرده و بی ملاحظه بیان داشتند و با توجه به ماهیت پلید آمریکایی ها، نتایج تلخی را هم برای امروزِ من و شما گوشزد فرمودند. حالا رئیس جمهور محترم، در مراسم 16 آذر، با لحنی حق به جانب، اما با گویشی مذبذبانه، مذاکرات هسته ای و قبول برجام را خیلی راحت به رهبری عزیز نسبت می دهد و ادعا می کند که در تمام مراحل برجام، با هدایت و مشورت مستقیم ایشان عمل کرده است! و لابد انتظار دارد که مردم هم دروغ های شاخدار را به راحتی باور کنند!! و حالا، پس از 20 ماه مذاکره و خوش و بش های پنهانی با آمریکا، شد آنچه نباید می شد، با این وجود، اگرچه درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  در بدو ورود به موکب، تجدید وضو کردیم و به نماز جماعت ایستادیم. بعد از نماز، با چای و شربت و خرما از ما پذیرایی کردند. محمد صاعد و عبدالجمال، دو جوان لاغراندام و قد بلندی بودند که مدیریت اصلی موکب را بر عهده داشتند و مقصود، کودک 7 سالۀ خانواده هم، یکی از سه مرد اصلی این موکب بود که در کنار خواهرها و دایی هایش عاشقانه خدمت می کرد. آرام آرام، عطر هوس انگیز طعام در فضای موکب پیچید و اشتهای ما را برای خوردن غذا دوچندان کرد. قیمه پلو، غذایی بود که من فقط در بعضی سفره های ایرانی مزۀ آن را چشیده بودم، اما، آن روز، سینی قیمه پلو، با ادویه مخصوص هندی و برنج و زعفران ایرانی، در مسیر نجف - کربلا، سفرۀ کمیله و راحله را آنچنان معطر و چشم نواز کرده بود که ذائقه هر ایرانیِ و غیر ایرانی را در اشتهای خوردنش به وجد می آورد. طوری که همه مهمانان، با ولع تمام غذا را نوش کردند و برای صاحب سفره صلوات و دعا فرستادند. بعد از صرف غذا، میزبان اجازۀ هیچ کاری را به مهمانان نمی داد، اما همراهان ما به رسم خانوادگی، در جمع کردن سفره و شستن ظروف، به یاری اصحاب موکب برخاستند. نمی دانم چرا، اما بابای من از ابتدای ورودش درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  ساعت 7 صبح رسم ادب بجای آوردیم و با خداحافظی دوستانه و متحیرانه از میزبان محترم، موکب را ترک کردیم و راه جاده را در پیش گرفتیم. آن روز تا ظهر، بی وقفه حرکت کردیم، بعد از نماز و ناهار هم دوباره به راه افتادیم و تا ساعت 4 بعد از ظهر، مسیر را ادامه دادیم. در مسیر حرکت، قیافۀ استتار شده و تغییر یافتۀ بعضی از چهره های علمی و سیاسی، واقعاً دیدنی بود. شخصیت هایی که بعضی هاشون از شناخته شدن ابایی نداشتند و چه بسا خوشحال هم می شدند. اما، بعضی هاشون به شدت مراقب بودند کسی آنها را نشناسد و با آنها همکلام نشود! ولی اندام اطو کشیده و گردن های کرخت و مدل راه رفتن بعضی هاشون آن قدر تابلو و بیلبورد بود که امکان نداشت بتوانند از چشم تیزبین بچه تُخس ها و زبل خان های شهر و محله پنهان بمانند. اولین کسی که، دیدنش در این مسیر اتفاق افتاد، سردار عزیز جعفری بود که چند سال پیش، آمریکای جانی، حقوق ماهیانۀ جعفر عزیزی را به جای ایشان در سیستم بانکی خارج از کشور مسدود کرده بود. هرچند که حالا عزم و هیبت گذشتۀ این سردار کمی فرو ریخته بود؛ اما هنوز گام هایش رنگی از صلابت داشت و در نگاهش نمی از طراوت می رویید. هنوز درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  بتابستان تو مستان می زمستان           بتا بستان زمستان می زمستان       این بیت را برای عاقلان یلدایی گذاشتم. هرکس حوصله و ذوق صحیح خواندش را دارد، اِعراب گذاری شده کامنت بگذارد...     و این چند بیت هم برای ذائقۀ خودم و عاشقان یلدایی:   بیدار شو که در شب یلدای نیستی در پرده است چشم ترا طُرفه خواب ها ** می کند زلف دراز تو به دل های حزین آنچه با خسته روانان، شب یلدا نکند ** تا در سر زلفش نکنی جان گرامی پیش تو حدیث شب یلدا نتوان کرد ** مهرهٔ مهر چو از حقّه مینا بنمود... ماه من طلعت صبح از شب یلدا بنمود.   پ.ن: صائب و خواجوی کرمانی درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب

  داشتم فکر می کردم واژه استعمار، که ریشۀ قرآنی دارد و به معنی طلبِ عمران و آبادانی است؛ چرا امروز، در فرهنگ اصطلاحات سیاسی جای گرفته و این قدر در بین ما منفور شده است؟ خوب که دقت کردم فهمیدم بعد از تسلط 150 سالۀ انگلیس بر ذخائر مادی و معنوی مشرق زمین، این واژۀ بخت برگشته هم، دچار غارتگری شده و به سلطۀ سیاسی و  قتل و جنایت و آدم کشی، تغییر معنا داده است. به همین دلیل، اکثر مسلمانان در کشورهای اسلامی از این کلمه خاطرۀ ناخوشی دارند. واژه های سازندگی، اصلاحات، اصولگرایی، راستگویی، اعتدال، تدبیر، امید، کلید و همچنین رنگ های سبز و بنفش نیز به خاطر عملکرد سوء بعضی چهره های سیاسی، آرام آرام دارند به سرنوشت کلمۀ استعمار گرفتار می شوند. وچقدر سخت است برای شعرا و اهالی قلم که در فرداهای زمان می خواهند از تدبیر حرف بزنند، یا شعری از امید بگویند، یا بر فصولی از اصول تأکید بورزند، یا مثلاً مخاطبان را به اصلاح مُلک و مملکت سوق دهند و یا مردم را با سازِ سازندگی جامعه همنوا کنند و ...!! احتمالاً در آینده ای نه چندان دور، شاعران، علما و نویسندگان متعهد ما، از حضور سبز این واژه های زیبا، در سروده ها و ن درد بزرگ اصولگرایی!...ادامه مطلب